تحلیلی زبان شناختی – ساختاری از قصیده ی «الظِّل و الصَّلیب» بر اساس روش یاکوبسن

ساختگرایی (Structuralism) به مثابه یکی از بارزترین جنبش های تاریخ اندیشه ی آدمی، در فاصله ی میان دو جنگ جهانی متولد شد و در حال حاضر نیز در نوع خود نگرشی پویا و رو به رشد است. به همین دلیل نمی توان به نوعی ارزیابی نهایی و کامل در این باره دست یازید. اندیشه ی «ساخت» (structure) از قدمتی به مراتب طولانی تر برخوردار است این اصطلاح در قرن هفدهم میلادی به واژگان زیست شناسی افزوده گردید ودر قرن نوزدهم در مطالعه ی زبان، ادبیات و نیز فلسفه به کار گرفته شد. اصطلاح «نظام» (system) که امروزه نزدیکترین اصطلاح به مفهوم «ساخت» به شمار می رود اشاره به نظریه ی نظم عبد القادر جرجانی در نگاه ادیبان دارد. آن چه که در این جستار نوشته آمده تحلیلی است «زبان شناختی – ساختاری» از قصیده ی «الظل و الصلیب» صلاح عبدالصبور شاعر و نویسنده ی مصری که یکی از پرچم داران جنبش شعر آزاد در ادبیات عربی و از رهروان پست مدرنیسم متاثر از اندیشه ی غربی است . در این پژوهش ابتدا سعی بر آن است تا با بررسی زبان شناختیِ (آوایی و دستوری) قصیده که به فرم و صورت مربوط می شود پرداخته شود، سپس محتوا و بررسی زیر ساخت و پیکره ی مضمون آن با خوانشی ساختاری از این اثر ادبی شاعر شهیر مصری مورد بررسی قرار گیرد.